Wyśmiewisko Różności

Niedawno pisałem o wprowadzeniu we Francji prawa HADOPI, czyli przepisów pozwalających na odcinanie od sieci osób oskarżonych o nielegalne pobieranie plików; odcinanie bez udowodnienia winy, bez wyroku sądowego, bez prawa do procesu. Za prawodawstwem takim mocno lobbował prezydent Sarkozy, wg plotek – pod naciskiem swojej żony, piosenkarki. Cóż, gdybym produkował klabzdrony* i był żoną prezydenta, pewnie naciskałbym na wprowadzenie obowiązkowego kupowania klabzdronów przez każdego dorosłego obywatela. Ale, ad rem**. Szczęściem pozostało wśród francuskich polityków trochę osób rozumiejących pojęcie „państwa prawa” i ustawa została zaskarżona do francuskiego trybunału konstytucyjnego, który orzekł o jej niezgodności z konstytucją:

Rada orzekła, że decyzja o odcięciu od internetu spoczywa na sędziach, a nie na władzach administracyjnych, jak przewidywała ustawa uchwalona 13 maja. *

Konieczna okazuje się więc poprawka i scedowanie decyzji na sądy powszechne. Może się to okazać gwoździem do trumny dla tego pomysłu, gdyż:

Zmiany wprowadzone przez sąd konstytucyjny spowodują, że sądy powszechne jeszcze bardziej będą obłożone pracą. A to u przepracowanych francuskich sędziów może wywołać protesty.

Co więcej, odniesiono się też do samego odcinania jako takiego:

Rada oceniła, że wolność komunikacji i wypowiedzi, zagwarantowana w deklaracji praw człowieka, oznacza, "z uwagi na rozpowszechniony rozwój internetu, wolność dostępu publicznych odbiorców do usług komunikacji".

Jest to zgodne z nowoczesnym poglądem, że dostęp do informacji (np. internetu) jest takim samym podstawowym prawem człowieka, jak dostęp do innych podstawowych dóbr (np. czystej wody, elektryczności, itp.).
Zapewne walka się nie skończyła. Wkracza jedynie w nową fazę. W Wielkiej Brytanii przebąkuje się o okrojonej wersji francuskiego pomysłu: zamiast odcinania radykalnie zmniejszano by prędkość internetu osobom „piracącym”. Atak organizacji antypirackich spowodował oczywiście reakcję zwrotną i do Parlamentu Europejskiego weszło dwóch przedstawicieli szwedzkiej Partii Piratów, co za rzecz dobrą uważa Edwin Bendyk. I ja także.
_____
Przypisy:
* Konkurs dla czytelników: gdzie w literaturze polskiej pojawiły się klabzdrony i co to takiego?
** Inni mówią „do rzeczy”, kolega Tkacz mówi zaś „rzeczy do szafy”.

Nie od razu Kraków
zlustrowano.

Żubr. Tuż za rogiem.

Kwartalnik „Astronautyka” z lipca 1963 roku donosił:

Nowy system wyznaczania pozycji statków kosmicznychWzrastająca dokładność przedsięwzięć kosmonautycznych zmusiła uczonych amerykańskich do opracowania nowego precyzyjnego systemu wyznaczania przestrzennej pozycji sztucznych satelitów. Opiera się o pomiar odległości i prędkości sztucznego satelity równocześnie względem dwóch stacji obserwacyjnych na Ziemi o precyzyjnie znanej wzajemnej pozycji. Dokonywane to będzie drogą wysyłania z tych stacji sygnałów radiowych w kierunku satelity i odbioru sygnałów retransmitowanych przez satelitę w kierunku tych stacji.A.M.

Prawie, jak współczesny GPS. A dokładniej: jego odwrotność — wyznaczanie pozycji satelity względem punktów naziemnych. Dziś wyznaczamy pozycję na Ziemi korzystając z satelitów. Taka przesympatyczna ciekawostka-ramotka.
• Więcej o piśmie „Astronautyka”