Wyśmiewisko Różności

Kupiłem z ciekawości, zachęcony przez koleżankę, która lubi. Akurat pobliski market obniżył ceny, więc postanowiłem spróbować. Liczi chińskie. Niezbyt przypadło mi do smaku. Zostało mi kilka pestek, które z głupia frant postanowiłem zasadzić w wakującej doniczce, którą kiedyś zamieszkiwał chyba aloes. Wcisnąłem trzy w ziemię, dorzuciłem skorupki, zasypałem i podlewałem od czasu do czasu. Nie zrobiłem wtedy żadnych zdjęć, ale wyglądało to mniej więcej tak:



Ku mojemu zdziwieniu, po kilku tygodniach zauważyłem dwa pędy. Nie liczyłem raczej, że cokolwiek mi wyrośnie, więc zdziwiłem się. Takie malutkie coś puściły widać dwie z pestek, widok na drugi dzień po zauważeniu:

Czytaj dalej…

                  taka pewna nieśmiałość

Wciąż nie mogę się nadziwić tej łatwości
z jaką wy, młodzi,
publikujecie swoje wiersze.

Ja się zawsze krępowałem swojej poezji,
było to dla mnie takie intymne,
wręcz wstydliwe,

obnażanie swojego wnętrza,
jestestwa swoich wierszy, takie nieprzyzwoite.
Zawsze taki byłem.

Okrywałem je troskliwie szufladą
nim dorosły na tyle,
by wyrwać się na samodzielność.

Może to ten wasz pokoleniowy racjonalizm.
Zastąpiliście serce intelektem,
nie wstydzicie się ciała, nie wstydzicie się wnętrza.

Pisanie jest dla was jak gra, jak wyzwanie,
konkursowa rywalizacja, istny teleturniej.
Po prostu intelektualna rozrywka.

Zmieniacie osobowości jak rękawiczki.
Wątpię czasem, czy w ogóle jeszcze macie dusze,
czy już tylko błyskotliwość.

Może to właśnie dlatego
czyta was jeszcze mniej osób niż nas,
kiedy byliśmy młodymi poetami.


To obiecany mój wiersz, z zestawu, który został wyróżniony na XI Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Włodzimierza Pietrzaka, o którym pisałem tydzień temu. Dziś również obiecany dalszy ciąg protokołu z listą wyróżnionych:

Czytaj dalej…