czwartek, 30 kwietnia 2009 21:54:45
wolna kultura, okolicznościowe, informatyka, prawa autorskie
...
Czym się różni Internet od telewizji? Oczywiście, jest to inne medium, bardziej uniwersalne, może zawierać w sobie wszystkie starsze: prasę, radio, telewizję. Jest jednak inna, jeszcze bardziej fundamentalna różnica, największa przewaga globalnej sieci.
Internet daje nam dostęp do nieograniczonej ilości, nieskończonego wachlarza stron, witryn i poglądów. Przy najszczerszych chęciach nie jesteśmy w stanie mieć w telewizorze wszystkich stacji telewizyjnych świata. Możemy postawić własną antenę — będziemy mieli zestaw z jednego tylko satelity. Postawimy anten kilka – możemy mieć kanały z satelitów w zasięgu, ale co z resztą telewizji na świecie, nadających przez satelity, z anten naziemnych, przez kabel? To samo tyczy się stacji radiowych. Mieć je wszystkie? Jest to możliwe tylko teoretycznie, przy jakichś gigantycznych inwestycjach finansowych. W praktyce niewykonalne. Nie-da-ra-dy.
Internet daje nam dostęp do wszystkich witryn w światowej sieci z samej swojej natury. Nie ma znaczenia (prawie, z pewnymi wyjątkami). Gdzie jesteśmy. Strona może się znajdować w brazylijskiej domenie, być pisana po angielsku przez Japończyka pracującego dla amerykańskiej firmy, serwer zawierający tę stronę może stać w Niemczech, a skrypty statystyk mogą być ładowane z RPA. Jak ktoś znów uszkodzi kabel biegnący z Afryki, to mogą się one ładować np. trasą przez Azję. My możemy z Polski oglądać tę stronę nie zastanawiając się nad żadną z tych rzeczy. Nie mają one znaczenia. Każda strona jest w naszym zasięgu, na dobre i złe.
Są oczywiście wyjątki: niektóre kraje ograniczają i cenzurują dostęp do niewygodnych stron: Chiny, Białoruś, Turcja, ostatnio chciałaby Francja. Ale praktyka pokazuje, że jest to średnio skuteczne. Bo internet to swobodny przepływ informacji.
Wydaje się, że nic nie może nam tego zabrać. Nic bardziej mylnego. Czytaj dalej…
środa, 22 kwietnia 2009 21:45:57
prawa autorskie, media, publicystyka
Dziennik "Rzeczpospolita" informuje, że Izba Wydawców Prasy (IWP) rozpoczęła dyskusję w sprawie przygotowanej przez nią nowelizacji prawa autorskiego, która miałaby zapobiec praktykom nieodpłatnego kopiowania treści gazetowych w Internecie. Jeśli podczas głosowania na walnym zgromadzeniu IWP projekt zostanie zaakceptowany, wydawcy chcą go przedstawić Ministerstwu Kultury. *
— Doniósł serwis heise-online.pl. Ale o co właściwie biega? Wydawało mi się, że prawo autorskie reguluje kwestię przedruków? Z lektury oryginalnego artykułu na stronie „Rz” dowiedziałem się, że chodzi o niedodefiniowaną różnicę między artykułem a „sprawozdaniem”, które można cytować nieodpłatnie.
Przede wszystkim jednak zirytowało mnie zdanie „zapobiec praktykom nieodpłatnego kopiowania treści gazetowych w Internecie”. Czy ma to znaczyć, że w drugą stronę, czyli z Internetu do gazet wolno będzie sobie kopiować nieodpłatnie…? Czytaj dalej…
wtorek, 24 marca 2009 22:55:40
wolna kultura, prawa autorskie
Koncerny medialne od lat krzyczą, że powszechne piractwo komputerowe bez mała odbiera chleb od ust dzieciom artystów. Larum czynią i RIAA (amerykański przemysł muzyczny) i MPAA (amerykański przemysł filmowy) i mniejsi lokalni pasożyci, jak polski ZAiKS. Przytaczane przez nich argumenty i wyliczenia były poddawane już miażdżącej krytyce z wielu stron i we wszystkich aspektach. Od strony wolności kultury, od strony finansowej, od strony prawnej, moralnej. Ciosy nożem w plecy zadają im nawet sami artyści, którzy zaczynają się od tego odcinać i pokazywać, że można zarabiać udostępniając muzykę za darmo. Ale to chyba tylko pogłębia histerię koncernów, bo tym bardziej kasa wymyka im się z rąk. Wyliczenia i tezy o strasznej szkodliwości piractwa obalili kilkakrotnie nawet uniwersyteccy badacze, ale nic to. Zerknijmy więc na sprawę z innej strony. Zamiast statystyki i autorytetu nauki nieraz bardziej przekonuje konkretny przykład.
Byłem przedwczoraj na występie kabaretu Ani Mru Mru. Największa sala widowiskowa w mieście była pełna po brzegi, mimo że bilety do najtańszych nie należały. I taka refleksja mnie naszła: Ani Mru Mru jest pełno nie tylko w telewizji, chyba wszystkie ich skecze są bezproblemowo dostępne w sieci, oczywiście nielegalnie. Mnóstwo tego jest, na wszystkich serwerach z filmami, w p2p, na różnych serwerach do ściągnięcia… Przyjmując tok myślenia koncernów medialnych, to piractwo powinno zarżnąć twórców i sala powinna świecić pustkami. Bo przecież wszyscy już obejrzeli, ile razy chcieli. A chętnych jakoś dziwnie nie brakowało: bilety skończyły się zaraz po rozpoczęciu sprzedaży, półtora miesiąca przed występem.Czyli coś z tym rozumowaniem jest nie tak!Czytaj dalej…
poniedziałek, 8 grudnia 2008 13:37:38
wolna kultura, prawa autorskie, ciekawostki, publicystyka
Pisałem wczoraj o śmierci Tomasza Pycia – trzeciego już, po Andrzeju Kurku i Zdzisławie Kamińskim, członka ekipy legendarnej „Sondy”. A sam program? Niestety, w większości również umiera w telewizyjnych archiwach. Niektóre odcinki już zostały skasowane i są nie do odzyskania.Przez kilkadziesiąt lat na powstanie tysięcy, a może nawet milionów programów dla TVP, poświęcono niezliczone sumy i niezliczoną ilość ludzkiej pracy, że o wartości samych pomysłów, koncepcji, nie wspomnę. Wszystko to: dla nas i za nasze pieniądze. Dla „misji”, edukacji, kultury. Jakoś nie mogę pogodzić się z tym, że to wszystko leży w kurzu bezpożytecznie. Co więcej: ulega powolnej i nieuchronnej zagładzie. Wiele godzin programów bezceremonialnie skasowano, żeby zaoszczędzić na taśmach, w tym część „Sond” właśnie, czy kultowy swego czasu serial „Załoga G”. Ile zaginęło? Ile taśm na półkach jest uszkodzonych? Większość kaset betacam, jak czytałem, jest na granicy całkowitego rozmagnesowania. Podobno nie istnieje już nigdzie w TVP żadna nieuszkodzona kopia filmu „Kanał“ Andrzeja Wajdy. No to co tu mówić o mniej głośnych produkcjach. Na tym tle niezwykłym człowiekiem był właśnie Tomas Pyć. Już na emeryturze nie tylko popularyzował „Sondę” i inne popularnonaukowe programy TVP, tworzył o nich stronę internetową, wydobył z archiwów wiele odcinków „Sondy”, zdigitalizował i upowszechniał przez Internet. Pomagało mu w tym wiele osób z forum astro4u.net, wszyscy bezinteresownie. Niestety, nie skończył pracy. Ale choć część można zdobyć, obejrzeć, wykorzystać. Jest lista odcinków „Sondy” dostępnych w sieci. Nawet na YouTube, a krążą też po sieci torrenty. Ale to wszystko jeszcze kropla w morzu.Czytaj dalej…
środa, 2 lipca 2008 15:28:30
wolna kultura, prawa autorskie, publicystyka, internet
Paręnaście dni temu wortal
webhosting.pl doniósł:
Kilka tygodni temu Uniwersytet stanu Washington opublikował raport, w którym pojawiła się jednoznaczna konstatacja odnośnie do technik zbierania dowodów przez organizacje takie jak MPAA czy RIAA. Miała ona wyraźnie negatywny charakter i wskazywała na nieprawidłowości w działaniu stowarzyszeń antypirackich, takie jak np. publikowanie w Sieci reklam trackerów i zbieranie numerów IP komputerów, których użytkownicy taką reklamę kliknęli.
Świetna metoda. Może powinny zacząć ją stosować również inne organizacje rządowe i pozarządowe oraz policja? Na przykład zamieszczać reklamę stron dla pedofilów — niechcący klikasz i jesteś oskarżony o pedofilię. Albo pozamieszczać reklamy organizacji terrorystycznych — mysz ci się omsknie i bez procesu lądujesz na pięć lat w Guantanamo. Ale MPAA i RIAA mają dysponują oczywiście doskonałą argumentacją za swoją racją:Czytaj dalej…
środa, 18 czerwca 2008 23:54:05
wolna kultura, prawa autorskie, internet
Jak doniosła
Wyborczaja Gazjeta:
Amerykańskie Stowarzyszenie Przemysłu Filmowego (MPAA) stara się przekonać Federalną Komisję Komunikacji (FCC) do wprowadzenia zakazu nagrywania filmów premierowo emitowanych w telewizji - donosi serwis Arstechenica.com. [...]
Jak donosi Arstechnica.com, MPAA już w ubiegłym tygodniu przekazało do FCC materiały, w których przedstawiciele stowarzyszenia przekonują, że wprowadzenie takiego obostrzenia pomoże w ochronie własności intelektualnej. Organizacja chce do blokowania możliwości nagrywania wykorzystać technologię o nazwie SOC (Selectable Output Control) - pozwala ona na "oflagowanie" emitowanego w telewizji materiału tak, by cyfrowy magnetowid odmówił jego zarejestrowania. Technologia ta jest już wdrożona w USA (tzn. obsługuje ją większość dostępnych magnetowidów i systemów telewizyjnych) - jednak obecnie FCC nie pozwala na korzystanie z niej.
Czytaj dalej…
My Opera
