Wyśmiewisko Różności

Przykładowo, dodawanie rtęci do szczepionek rozpoczęto w 1930 roku. Do tego czasu nie znano choroby zwanej autyzmem. Po raz pierwszy opisano takie chore dziecko w 1938 roku.

Ale gwałtowny wzrost zachorowań na autyzm, zdrowych dzieci w 2-4 roku życia, nastąpił dopiero w latach 90. ubiegłego wieku, po wprowadzeniu tzw. szczepionek potrójnych. O ile w latach 70-tych notowano jedno zachorowanie na autyzm na 10 000 nowo narodzonych dzieci, to po wprowadzeniu tych nowych szczepionek w 1991 roku jedno zachorowanie na 150 zaszczepionych dzieci.

Sprawa jest głośna i świeża. Niestety dla autora artykułu, naukowiec, który ogłosił, jakoby autyzm był skutkiem szczepionek okazał się niedawno pospolitym oszustem. Czy autor (dr n. med Jerzy Jaśkowski) zweryfikuje swoje tezy, czy przemilczy?

Przykładowo, dodawanie rtęci do szczepionek rozpoczęto w 1930 roku. Do tego czasu nie znano choroby zwanej autyzmem. Po raz pierwszy opisano takie chore dziecko w 1938 roku.

Że czegoś nie znano, to nie znaczy, że tego nie było, o czym powinien wiedzieć nie tyle że każdy medyk, ale każdy inteligentny człowiek.
Podobnie ma się sprawa z wykrywalnością choroby, która nie musi być skorelowana z ilością zachorowań.
Sprawa zaś rzekomego powodowania autyzmu przez szczepionki była głośna jakiś czas temu. Po dokładnych badaniach wykluczono tę możliwość i wykazano poważne błędy metodologiczne (by nie powiedzieć naciąganie faktów) popełniane przez głosicieli tej hipotezy.

W tej sytuacji toksyczność tylko rtęci zawartej w jednej ampułce, przekracza dopuszczalne normy ponad 100 razy czyli 10 000%.

Też sobie mogę twierdzić, że to i owo zawiera tamto i siamto w ilościach srakich i owakich. Dopóki nie zobaczę dowodu, spuszczam to na drzewo jako brednie.

Były bardzo ciekawe osobiste refleksje naukowców z USA, którzy opisywali swoje problemy powstałe w chwili publikacji pierwszych dowodów na toksyczność szczepionek. Wielu z nich pozbawiono pracy i zastosowano swoisty ostracyzm, nie zapraszania na sympozja i konferencje naukowe.

Jasne. Profesor Jan Pająk (kto nie zna, niech wygugla) też jest pewnie niezapraszany na konferencje z zemsty za ujawnianie prawdy. Profesor Giertych sprytnie szerzy swoje teorie w polityce, skoro w nauce nikt go nie słucha. Kreacjoniści też się podpierają „profesorami”. Nawet zwolennicy „płaskiej Ziemi” mają w swoich szeregach uciśnionych naukowców.

Bardzo ciekawe były prace doświadczalne pokazujące wpływ jonów wapnia już w 3 minucie po podaniu szczepionki szczurom.

Jakiej szczepionki? W jakiej dawce? I przede wszystkim wpływ na co? Klasyczny przykład pseudonaukowego bełkotu, dobrego w (kiepskim) serialu s-f, a nie w artykule o medycynie. Standardowy odbiorca nie ma pojęcia, co to są jony wapnia, może jakaś trucizna, a może kosmici? Za to po lekturze takich rewelacji będzie się ich bał do końca życia.

Obalono także wszelkie mity o rzekomej skuteczności szczepionek w zwalczaniu hipotetycznych epidemii. Jak powszechnie wiadomo symbolem skuteczności szczepień przymusowych jest rzekome zwalczenie…

Beztreściowy bełkot: obalono, mity, rzekome (2×), hipotetyczne, symbol, powszechnie, wiadomo (niby komu?). Same epitety, bez jakiegokolwiek sensu.
Co ciekawe, śledzę amatorsko doniesienia naukowe również z dziedziny medycyny i nic mi nie jest wiadomo, i jakimkolwiek obaleniu czegokolwiek. Ja sobie mogę napisać w ten sam sposób: „Obalono także wszelkie mity o rzekomej skuteczności przepisów drogowych z zwalczaniu hipotetycznych wypadków. Jak powszechnie wiadomo, symbolem przymusowych skuteczności przepisów drogowych jest rzekome zwalczanie…” Bach! Udowodniłem, że przepisy drogowe są zbędne i szkodliwe! Alleluja!

Każdy kto zna chociaż trochę historię medycyny wie, że inną chorobę wirusową tzw. poty angielskie „natura” zwalczyła w ciągu jednego pokolenia. Pierwsze zachorowania w Gdańsku stwierdzono w 1709 roku, a zakończenie nawrotów epidemii nastąpiło już w 1736 roku, tak skutecznie, ze do dnia dzisiejszego nie potrafimy znaleźć jej śladów.

Tak, i z zapisków z osiemnastego wieku wiemy niezbicie, że była to choroba wirusowa? Tu nawet nie trzeba znać historii medycyny, żeby widzieć niedouctwo autora tych słów.

Jeżeli szczepienia są skutecznym sposobem zapobiegania chorobom, to osoby zaszczepione nie powinny zachorować w żadnym przypadku, a te nieszczepione będą sobie same winne. Niestety jak obserwujemy efekty szczepień przeciwko grypie to sytuacja jest odwrotna. Ciężki przebieg grypy obserwuje się dużo częściej u osób szczepionych, aniżeli u nieszczepionych.

Pierwsze zdanie: autor w ogóle, mam takie wrażenie, nie rozumie chyba sposobu działania szczepionki, nie mówiąc już o rozróżnianiu poszczególnych ich rodzajów. Zdanie drugie: znów jakieś dyrdymały wyssane z palca, całkowicie sprzeczne z wynikami badań.

Nikt również nie wyjaśnia rodzicom, że szczepienie uodparnia na 3-7 lat

Na którą chorobę? Autor ponownie udowadnia, że o szczepionkach nie ma pojęcia i usłyszawszy piąte-przez-dziesiąte o jednej z nich generalizuje. Szczepionki różnią się długością działania, skutecznością i jeszcze mnóstwem innych rzeczy.

Nikt nie wyjaśnia rodzicom, że naturalne przebycie choroby daje odporność dożywotnią.

Pod warunkiem, że się przeżyje, co przy niektórych chorobach jest trudne. A jak się nawet przeżyje, to jest się kaleką do końca życia. Pewnie niewielu już widziało osobę, która w dzieciństwie przeszła chorobę Heinego-Medina. Ja niestety tak, niewiele starszą ode mnie, strasznie okaleczonego chłopca. No tak, ale została mu odporność, gorzki śmiech.

wprowadzających szczepionki na rynek Polski np. te z Korei powodujące ostatnio potwierdzone zgony dzieci

Poproszę o dokumentację potwierdzająca powiązanie zgonów ze szczepionką. Vide powyższy przykład z początku mojego wpisu.

•••

Generalnie, artykuł ten wywołał u mnie skutek przeciwny do zamierzonego. Jeśli utytułowani naukowo przeciwnicy szczepionek mają na potwierdzenie tylko takie słabe, naciągane i nędzne argumenty… Jeśli nie mają lepszych… To nic nie mają. Plotą. Można ich wynurzenia oddać na makulaturę. I jeszcze odpowiem na jeden z komentarzy spod oryginalnego posta.

moj kolega jest lekarzem-pediatra i sam mi kiedys mowil ze swojemu dziecku pewnych szczepionek by nie podal, zwlaszcza gdy nie ma realnego zagrozenia choroby

A jakie ten kolega ma doświadczenie naukowe poza swoim gabinetem? Na ile jego słowa mają jakąkolwiek wartość, poza tym, że jest kolegą? Sam znam wielu lekarzy, którzy wygadują brednie, albo na zasadzie prof. Giertycha, albo dlatego, że od ukończenia studiów 40 lat temu nie nauczyli się niczego nowego i nie chce im się nawet przeczytać listy nowych leków na choroby, które mają leczyć.

Zresztą, nawet ówże przytoczony kolega powiedział jedynie o pewnych szczepionkach, w kreślonym przypadku (braku realnego zagrożenia), nie o wszystkich w ogóle.

Wiele osób przytacza takie czy inne zdarzenia z własnego życia jako argumenty. To całkowite nieporozumienie! Człowiek nie jest mechanizmem, który na określony środek zadziała zawsze tak samo, nie mówiąc już o tym, żeby tak samo jak inni. Jeśli jakiś lek na mnie nie działa, albo działa inaczej niż stoi w ulotce to czy jestem ofiarą spisku farmakologów? I że nie działa w ogóle? Nonsens. Takie rozumowanie to zupełnie jak „nie podoba mi się kolor niebieski, więc nikomu się nie podoba”. To znaczy jedynie, że nie jest to odpowiedni lek dla mnie. A to w moim życiu częsta sytuacja, że specyfik nie działa, lub działa zgoła na odwrót niż oczekuje tego lekarz. Większość ludzi po kawie jest pobudzona, niewielka część właśnie usypia. No i co, spisek producentów kawy? Nie, odmienne działanie na organizm. To samo jest z każdą przyjmowaną przez ludzi substancją, a nawet pożywieniem. Jedni po czekoladzie mają zatwardzenie, a inni (za przeproszeniem) sraczkę. Spisek?

Poduszka powietrzna w samochodzie na tysiąc uratowanych osób jedną zabije wskutek nieszczęśliwego zbiegu okoliczności. Kiedy przychodzi do takiej materii jak medycyna jest nie inaczej. Jedna na milion osób umrze po zjedzeniu egzotycznego owocu, bo ma ukrytą, a rzadką alergię. Jedna na milion umrze po zastosowaniu leku, który miał pomóc — nie ma na to rady. Jedna na tysiąc źle zareaguje na szczepionkę, która reszcie pomaga. Nie ma na to rady ani sposobu na uniknięcie takich przypadków.

A dochodzi tu kwestia, że medycyna jest nauką w ciągłym rozwoju i jej ustalenia podlegają bezustannym zmianom, poprawkom, a nawet falsyfikacjom — niejednokrotnie dawne poglądy i sposoby leczenia odchodzą w niebyt. I tyczy się to każdej dziedziny nauki. Można albo kierować się bieżącymi zaleceniami, albo zamknąć się w ciemnogrodzie i leczyć tylko różańcem. Jak ci rodzice, którzy nie leczyli swojej córki chorej na cukrzycę. Oni powoływali się na boską wolę, a ja… a dla mnie są mordercami własnego dziecka.
[/ALIGN]