My OperaPrawda czasu, prawda ekranu, gówno prawda
piątek, 19 marca 2010 08:09:12
Nihil novi sub sole. Tak właśnie, wyśmiewając różnorakie absurdy nie zawsze zdajemy sobie sprawę, że wszystko już było. I wszystko kiedyś wyśmiano. Pisząc przedwczoraj o kuriozalnym pojmowaniu misji przez TVP miałem przed oczyma przedwojenny kabaretowy kawałek Skamandrytów (Antoni Słonimski, Julian Tuwim, Jan Lechoń) idealnie opisujący współczesne telenowele. Czyż nie jest doskonały? Poczytajmy trochę klasycznego, absurdalnego humoru:
-–—•—–-
NA EKRANIE
W kinie „Suka” demonstrowany jest obecnie film pt. „Szczęście i kwiaty nad Dunajem”. Rzecz dzieje się w eleganckiej miejscowości kąpielowej w Anglii. Młody baron turecki zakochał się po uszy w uroczej diwie bankowej Malignie. Lecz serce hrabianki od dawna było osłabione przez nadużywanie napojów chłodzących. Wtedy mulat wbija po rękojeść sztylet w serce niewiernego i ucieka do stanu Illinois. Mija kilka lat. Eurydyka jest już żoną doktora i pieści noworodka w łożu konającej pierwszej żony. Druga i trzecia, oblegane w sąsiednim pokoju przez zbuntowanych mieszkańców zburzonego miasta, przeciągają z litewska i stroją się. W akcie trzecim noworodek jest już atletą i mści się za doznane dobrodziejstwa. Przez pokój przeciągają karawany wielbłądów i detektywów ze znanym Nikiem Pinkertonem na ustach. Maligna wraca do Eurydyki i gdakają w kącie, naśladując piękne kury, kurczęta i sałatę. Strzał – doktór pada – a Dunaj szemrze swoje odwieczne credo.
-–—•—–-
• Inny przykład humoru Skamandra: Figle i sztuczki matematyczne.
[/ALIGN]
